30 marca 2020
27 marca 2020
24 marca 2020
22 marca 2020
16 marca 2020
9 marca 2020
Missa lecta – Msza czytana – Służba ministranta wg rubryk z 1920 r.
M
sprawdza, czy w prezbiterium znajdują się wszystkie potrzebne
sprzęty. Ołtarz: otwarty mszał ustawiony prostopadle do krawędzi
ołtarza po stronie lekcji na odpowiednim formularzu Mszy [,
kielich]. Kredencja: ampułki z winem i wodą; lawaterz; ręczniczek;
dzwonek; świeczka "sanktusówka"; patena; mszalik z
czytaniami mszalnymi w języku narodowym [, kapturek do gaszenia
świec, zapalniczki/zapałki].
Zapala
świece na ołtarzu.
Pomaga
C ubrać się.
Wychodząc
z celebransem (C) z zakrystii, ministrant (M) dzwoni i podaje mu wodę
święconą. Przed ołtarzem odbiera biret [z pocałunkami
liturgicznymi], przyklęka razem z C, zanosi biret na kredencję, a
następnie klęka obok C przed najniższym stopniem ołtarza [po
stronie ewangelii] i odmawia z nim modlitwy u stopni ołtarza.
C:
In nómine Patris, †
et Fílii, et Spíritus Sancti. Amen.
C:
Introíbo ad altáre Dei.
M:
Ad Deum qui lætíficat juventútem meam.
C:
Júdica me Deus, et discérne causam meam de gente non sancta :
ab hómine iníquo et dolóso érue me.
M:
Quia tu es Deus fortitúdo mea : quare me repulísti, et quare
tristis incédo, dum afflígit me inimícus?
C:
Emítte lucem tuam, et veritátem tuam : ipsa me deduxérunt, et
adduxérunt in montem sanctum tuum, et in tabernácula tua.
M:
Et introíbo ad altáre Dei : ad Deum qui lætíficat juventútem
meam.
C:
Confitébor tibi in cíthara Deus, Deus meus : quare tristis es
ánima mea, et quare contúrbas me?
M:
Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi : salutáre vultus
mei, et Deus meus.
C:
Glória Patri, et Fílio, et Spíritu Sancto.
M:
Sicut erat in princípio et nunc, et semper, et in sǽcula sæculórum.
Amen.
C:
Introíbo ad altáre Dei.
M:
Ad Deum qui lætíficat juventútem meam.
C:
Adjutórium nostrum †
in nómine Dómini.
M:
Qui fecit cælum et terram.
C:
Confíteor Deo omnipoténti, beátæ Maríæ semper vírgini, beato
Michaéli Archángelo, beáto Joánni Baptístæ, sanctis Apóstolis
Petro et Paulo, ómnibus Sanctis et vobis fratres, quia peccávi
nimis cogitatióne, verbo, et ópere : mea culpa, mea culpa, mea
máxima culpa. Ideo precor beátam Maríam semper vírginem, beátum
Michaélem Archán-gelum, beátum Joánnem Baptístam, sanctos
Apóstolos Petrum et Paulum, omnes Sanctos, et vos fratres, oráre
pro me ad Dóminum Deum nostrum.
M:
Pochylając
się lekko do C:
Misereátur tui
omnípotens Deus, et dimíssis peccátis tuis, perdúcat te ad vitam
ætérnam.
C:
Amen.
M: Pochylony
głęboko ku ołtarzowi:
Confíteor Deo
omnipoténti, beátæ Maríæ semper vírgini, beato Michaéli
Archángelo, beáto Joánni Baptístæ, sanctis Apóstolis Petro et
Paulo, ómnibus Sanctis (Pochylając
się do C na et
tibi Pater)
et tibi, Pater,
quia peccávi nimis cogitatióne, verbo, et ópere :
(wskazując
otwartą dłonią trzy razy swoją pierś na słowo MEA)
mea culpa, mea culpa, mea máxima culpa. Ideo precor beátam Maríam
semper vírginem, beátum Michaélem Archángelum, beátum Joánnem
Baptístam, sanctos Apóstolos Petrum et Paulum, omnes Sanctos,
(Pochylając
się do C na et
te, Pater) et
te, Pater, oráre pro me ad Dóminum Deum nostrum.
C:
Misereátur vestri omnípotens Deus, et dimíssis peccátis vestris,
perdúcat vos ad vitam ætérnam.
M:
Amen.
C:
Wyprostowując
się
Indulgéntiam, †
absolutiónem et remissiónem peccatórum nostrórum, tríbuat nobis
omnípotens et miséricors Dóminus.
M:
Amen.
C:
Deus tu convérsus vivificábis nos.
M:
Et plebs tua lætábitur in te.
C:
Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam.
M:
Et salutáre tuum da nobis.
C:
Dómine exáudi oratiónem meam.
M:
Et clamor meus ad te véniat.
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
Kiedy
C mówi: Orémus,
M (jeśli potrzeba) pomaga mu wejść na stopnie, a następnie klęka
na najniższym stopniu ołtarza po stronie ewangelii, przed rogiem
ołtarza. Czyni z C znak krzyża na Introit. Potem odpowiada:
C:
Kýrie eléison
M:
Kýrie eléison
C:
Kýrie eléison
M:
Christe eléison
C:
Christe eléison
M:
Christe eléison
C:
Kýrie eléison
M:
Kýrie eléison
C:
Kýrie eléison
[M
recytuje Gloria
razem
z C, na końcu czyniąc znak krzyża]. Potem odpowiada:
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
Po
Kolekcie (Oratio):
C:
Per omnia
saecula saeculorum.
M:
Amen.
Po
Lekcji
(jeśli lekcja jest czytana cicho, C da znak, że skończył ją
czytać):
M:
Deo grátias.
Gdy C
przejdzie na środek, M idzie po mszał, aby przenieść go na stronę
ewangelii, przyklękając przed krzyżem. Stawia mszał pod skosem,
staje blisko mszału przed stopniami ołtarza po stronie ewangelii i
odpowiada C:
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
C:
Sequéntia (lub
Initium) sancti Evangélii secúndum N.
M:
Glória tibi, Dómine.
Na
pierwsze imię Jezus M skłania się, idzie na stronę lekcji i staje
zwrócony w stronę mszału. (Jeśli nie ma imienia Jezus, M zaraz po
rozpoczęciu Ewangelii idzie na stronę lekcji bez skłonu). Na
koniec Ewangelii odpowiada:
M:
Laus tibi, Christe.
[Przed
homilią podaje M biret i mszalik z czytaniami mszalnymi w języku
narodowym].
Na
ofertorium odpowiada:
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
Po
Offertorium
[M odbiera od C welon i składa go po stronie lekcji, a następnie]
idzie do kredensu po ampułki i podchodzi do rogu ołtarza (strona
lekcji). Gdy C się zbliża, M pozdrawia go lekkim pochyleniem głowy,
a następnie [pocałowawszy] ampułkę z winem podaje ją C –
trzymając
ampułkę tak, by C mógł chwycić ją za uszko.
[Kiedy C nalewa wino, M całuje ampułkę z wodą; potem odbiera
wino, całuje ampułkę z winem i] prezentuje do błogosławieństwa
wodę. Następnie odbiera wodę [i całuje ampułkę]; skłania lekko
głowę i odnosi ampułki na kredens. Bierze ręczniczek, lawaterz i
wodę do Lavabo
i skłaniając lekko głowę do C (przed i po) obmywa palce C.
Następnie odnosi wszystko na kredens i, wziąwszy ze sobą dzwonek,
klęka na najniższym stopniu ołtarza po stronie lekcji. Następnie
odpowiada C:
C:
Oráte, fratres… Patrem omnipotentem.
M:
Suscípiat Dóminus sacrifícium de mánibus tuis ad laudem et
glóriam nóminis sui, ad utilitátem quoque nostram, totiúsque
Ecclésiæ suæ sanctæ.
C:
Per ómnia sǽcula sæculórum.
M:
Amen.
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
C:
Sursum corda.
M:
Habémus ad Dóminum.
C:
Grátias agámus Dómino Deo nostro.
M:
Dignum et justum est.
Kiedy
C mówi Sanctus,
M
dzwoni trzy razy. M czyni z C znak krzyża podczas Benedictus.
Następnie zapala na kredencji świecę "sanktusówkę" i
stawia ją na ołtarzu po stronie lekcji.
Kiedy
C wyciąga ręce nad kielichem na Hanc
ígitur, M
dzwoni jednokrotnie. Następnie idzie uklęknąć na najwyższym
stopniu; tak, by mógł łatwo unieść skraj ornatu. Dzwoni
jednokrotnie podczas każdego przyklęknięcia C przed i po
podniesieniu. Dzwoni na podniesienie Hostii, a potem kielicha; za
każdym razem trzykrotnie. Po ostatnim przyklęknięciu C, M wraca na
swoje miejsce przyklękając na środku dla uczczenia obecności Pana
Jezusa.
Gdy
C mówi Nobis
quoque peccatóribus, M
wskazuje na swoją pierś.
Pod
koniec Kanonu,
gdy C podnosi Hostię i kielich mówiąc omnis
honor (małe
podniesienie),
M
dzwoni raz. Odpowiada:
C:
…per ómnia sǽcula sæculórum.
M:
Amen.
C:
Pater noster… et ne nos indúcas in tentatiónem.
M:
Sed líbera nos a malo.
C:
…per ómnia sǽcula sæculórum.
M:
Amen.
C:
Pax Dómini sit semper vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
Podczas
Agnus
Dei na
każde NOBIS
M
wskazuje otwartą dłonią na swoją pierś.
M
dzwoni po razie na każde z trzech Dómine,
non sum dignus celebransa.
M
wstaje, zanosi dzwonek na kredens i bierze patenę komunijną.
[Ustawia klęcznik do Komunii wiernych i wywija obrusik na stronę
nawy]. Przyklęka przed stopniami ołtarza, a następnie idzie
uklęknąć na najwyższym stopniu. Gdy C komunikuje z kielicha, M
odmawia Confiteor
(jak
podczas modlitw u stopni ołtarza). Na każde z trzech Domine
non sum dignus
wskazuje swoją pierś na słowo SUM.
Następnie komunikuje, wstaje i towarzyszy kapłanowi przy rozdawaniu
Komunii.
Od
chwili przyjęcia Komunii Świętej M trzyma patenę równo, nie
przechyla jej; trzyma ją w taki sposób, aby Ciało Pańskie i ew.
partykuły ew. spadły właśnie na patenę zamiast na posadzkę.
Po
rozdaniu Komunii ministrant przekazuje patenę celebransowi lub
kładzie ją na korporale; następnie klęka przy kredencji. Gdy C
przyklęknie i zamknie tabernakulum/spożyje wszystkie komunikanty, M
wstaje, bierze ampułki z winem i wodą, podchodzi do C i na jego
znak wlewa wino do kielicha. Potem idzie przed stopnie ołtarza po
stronie lekcji, a gdy C podejdzie do rogu ołtarza, M kłania się i
puryfikuje winem, a następnie wodą palce kapłana. Później odnosi
wypuryfikowaną patenę komunijną na kredens. Zanosi na kredencję
świecę "sanktusówkę" i tam ją gasi.
Po
puryfikacji palców M przenosi mszał na stronę lekcji [, a welon na
stronę ewangelii;
kładzie
welon na ołtarzu; trzyma otwartą bursę, aby C mógł włożyć do
niej korporał; odkłada bursę; podaje C welon, a następnie bursę.]
Wraca
na swoje miejsce po stronie ewangelii i klęka na
najniższym stopniu.
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
C:
Ite, missa est. / Benedicamus Domino.
M:
Deo grátias.
C:
Benedícat vos omnípotens Deus, Pater, Fílius, †
et Spíritus
Sanctus.
M:
Amen.
M
wstaje.
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
C:
Initium sancti Evangélii secúndum Joánnem.
M:
Glória tibi, Dómine.
Po
tym dialogu M idzie na swoje miejsce po stronie lekcji i odwraca się
jak podczas ewangelii. Przyklęka z C na et
verbum caro factum est.
Na
koniec odpowiada:
M:
Deo grátias.
[Jeśli
ostatnia ewangelia jest inna niż prolog św. Jana, M przenosi na
stronę ewangelii mszał].
Odmawia
z C przed stopniami ołtarza modlitwy przepisane przez Leona XIII.
Następnie
przyklęka wraz z celebransem, podaje mu biret i, poprzedzając go,
wraca do zakrystii, gdzie wraz z nim pozdrawia krzyż. Potem klęka,
prosi o błogosławieństwo (Iube,
domne, benedícere)
i żegna się na słowa celebransa.
Pomaga
C rozebrać się. Idzie zgasić świece na ołtarzu i posprzątać w
prezbiterium.