[Zirytowanym głosem]:
CO SIĘ MÓWI?
W sytuacji, gdy należałoby kogoś przeprosić, poprosić lub komuś podziękować. Zdenerwowany ton rodzica. Dziecko, odpowiedz mi tu zaraz zgodnie z oczekiwaniem.
Można inaczej: "Zosiu, uprzejmie byłoby powiedzieć: «Dziękuję»"; "Andrzeju, nie słyszę «magicznego słowa ["Poproszę"]»"; "Jerzy, uczciwość wymaga, żeby Marka przeprosić". Tym sposobem nauka uprzejmości i sprawiedliwości odbywa się w formie zaproszenia do grzeczności. Zamiast swoistej "tresury" korzystamy ze sposobu, który ułatwia dziecku zrozumienie motywacji, dla której mówimy to, co mówimy, i zachęca je, by wypowiadało trzy podstawowe "magiczne słowa" nie z przykrego obowiązku, lecz z autentycznej uprzejmości i ochoty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz